رادیولوژی چیست؟
RADIOLOGY
رادیولوژی که به عنوان تصویربرداری تشخیصی نیز شناخته می شود، مجموعه ای از آزمایشات است که از قسمت هایی از بدن عکس یا تصویر می گیرد. این رشته شامل دو حوزه – رادیولوژی تشخیصی و رادیولوژی مداخله ای – است که هر دو از انرژی تابشی برای تشخیص و درمان بیماری ها استفاده می کنند. در حالی که چندین آزمایش تصویربرداری مختلف وجود دارد، برخی از رایج ترین آنها عبارتند از اشعه ایکس، MRI، سونوگرافی، سی تی اسکن و اسکن PET.
رادیولوژیست به نتیجه یک آزمایش تصویربرداری خاص نگاه می کند تا تصویر مرتبطی را که تشخیص را ارزیابی و پشتیبانی می کند، بیابد. این افراد معمولاً پزشکان پزشکی (MDs) با آموزش بسیار تخصصی متمرکز بر تفسیر تصویربرداری پزشکی هستند. فنآوران رادیولوژیک نیز در این فرآیند کمک میکنند، زیرا از ماشینها در طول تولید تصویر استفاده و مدیریت میکنند. پس از انجام تست های تصویربرداری، رادیولوژیست ها گزارش هایی از تفسیر خود را به پزشکان بالینی ارجاع می دهند.
تاریخچه رادیولوژی
رادیولوژی در آلمان در سال 1895 آغاز شد، زمانی که ویلهلم کنراد رونتگن یک لوله پرتو کاتدی پر انرژی و ضد نور ساخت که زمانی که چند فوت دورتر از صفحه نمایش رنگ شده با مواد فلورسنت قرار می گرفت، شروع به فلورسانس می کرد. او میدانست که صفحه نمایش به پرتوهای ناشناختهای که در اتاق منتقل میشود، پاسخ میدهد که او آن را «اشعه ایکس» نامید. پس از کشف رونتگن، مردم شروع به ایجاد تصاویر رادیوگرافی کردند که به عنوان یک انفجار پرتوهای یونیزان شروع شد و یک تصویر کنتراست روی یک قطعه فیلم ایجاد کرد.
چرا رادیولوژی مهم است؟
دکتر در حال نمایش اشعه ایکس به بیمار
هر بخش در حوزه مراقبت های بهداشتی به رادیولوژی متکی است، از جمله:
- عمل جراحی
- اطفال
- زنان و زایمان
- انکولوژی
- تروما-پاسخ
- طب اورژانسی
- بیماری عفونی
- در بسیاری از موارد، تشخیص زودهنگام میتواند جان بیماران را نجات دهد، از جمله بیماران مبتلا به سرطان. پزشکان خانواده و پزشکان اورژانس بدون تصویربرداری تشخیصی نمی توانند به طور مؤثر بیماران را مدیریت کنند، به همین دلیل است که برای یافتن تشخیص و دوره درمان مناسب به رادیولوژی متکی هستند.
رادیولوژی برای چه مواردی استفاده می شود؟
رادیولوژی برای طیف وسیعی از شرایط استفاده می شود و بسته به نوع رادیولوژی و آزمایش تصویربرداری دقیق مورد استفاده طبقه بندی می شود. آزمایش های مختلف تصویربرداری عبارتند از:
رادیوگرافی: اشعه ایکس برای مشاهده استخوان ها، قفسه سینه یا شکم.
CT (توموگرافی کامپیوتری): CT با استفاده از دستگاهی به شکل دونات، چندین زوایای اشعه ایکس از بیمار را می گیرد، سپس تصاویر پردازش شده توسط کامپیوتر ایجاد می کند.
MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): MRI از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی با پردازش کامپیوتری برای ایجاد تصاویر استفاده می کند.
ماموگرافی: اشعه ایکس با قدرت ویژه که به بافت سینه نگاه می کند.
اولتراسوند: سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر متحرکی که بر روی مانیتور نمایش داده می شود، استفاده می کند که معمولاً برای اکوکاردیوگرام و معاینه رحم در دوران بارداری استفاده می شود.
فلوروسکوپی: اشعه ایکس که تصاویر متحرک بدن را در زمان واقعی ایجاد می کند. این تصویربرداری برای بسیاری از روش ها، به ویژه آنهایی که دستگاه گوارش را درگیر می کنند، حیاتی است.
پزشکی هسته ای: اینها مواد رادیواکتیو کوتاه اثر هستند که از فرآیندهای بدن نور تولید می کنند. یک دوربین نور را جمع آوری می کند، بنابراین یک کامپیوتر می تواند آن را پردازش کرده و یک تصویر ایجاد کند.
رادیولوژی تشخیصی از این نتایج تصویربرداری برای شناسایی طیف گسترده ای از مشکلات، از شکستگی استخوان گرفته تا بیماری های قلبی و لخته شدن خون استفاده می کند. رادیولوژی مداخله ای همچنین از تصویربرداری مانند سی تی اسکن، ام آر آی و سونوگرافی برای هدایت روش های پزشکی استفاده می کند. بیماران معمولاً در طول این روشها بیدار هستند، چه برای درمان سرطان، کمردرد یا مشکلات کبدی و کلیوی باشد. در برخی موارد رادیولوژی مداخله ای نیاز به جراحی و اسکوپ را برطرف می کند.